علی جان ! با فاطمه مهربان باش.با او نیکی کن.به او محبت کن که  پاره تن من است و من به ملامت او ملول می شوم و به شادی اش مسرور. شما دو تن را به خدا می سپارم و او را برشما خلیفه می گردانم.من در زندگی از توای فاطمه جان جزء مهر و لطف ندیدم خداکند که دل تو نیز از من ناخشنود نباشد

پیامبر می خواست که فاطمه رانزدیک خویش ببیند.می خواست که خانه ای در نزدیکی او داشته باشد تا هر روز چشمش به دیدار او روشن شود

براستی آیا ما نیز همانند حضرت زهرا سلام الله علیه نور چشمان پدر و مادران خود هستیم؟

آیا آنقدر با آنان مهربان هستیم که با غم ما غمگین و با شادی ما شادباشند؟

آیاآنقدر به آنها احسان کرده ایم که مایل باشند در کنار ما به زندگیشان ا دامه دهند؟

برگرفته از کتاب:کشتی پهلو گرفته