دیداری داشتیم باجانبازان قطع نخاعی دفاع مقدس،همان افتخارآفرینانی که بابه خطرانداختن جان خودحافظ ناموس،وطن،وامنیت ماشدند.آرامشی که ماامروزداریم وبایدقدرآن رابیشتربدانیم درسایه جانفشانی های این دلاورمندان است.دیدارباآنهاولحظاتی رادرکنارآنهابودن،انسان راازاین دنیای پرهیاهووتجملات وتمام رنگارنگی هایش دور می کندوبه انسان چنان آرامشی میدهدکه گویاهیچ دغدغه وناراحتی ندارد.

هم صحبتی باانها،به انسان آرامش روح وروان می دهد،گویی هیچ پریشانی خاطری ندارد.کلامشان بانام خدااغازوبایاداوبه پایان میرسد.درکلامشان سخنی جزذکرخداولحظه لحظه یاداوودستوراتش نیست.

وای کاش!ماهم این چنین بودیم،ای کاش می توانستیم ساعات بیشتری راباانان سپری کنیم تامطالب بیشتری ازتجربیاتشان رابه معلوماتمان بیفزاییم.

ای کاش،می توانستیم خیالاتمان راباافکارآنهاهمسوکنیم.انهادرزمان خودبه وظیفه شان عمل کردندوازمیهن اسلامی دفاع نمودندواینک این وظیفه ماست که باپیروی ازولایت فقیه وحضورخوددرصحنه راه نیمه تمام انهاراادامه داده تادشمن نتواندفکرتجاوزبه میهن رابکندکه عاقبت بخیری مادراین کاراست.

خدایا!کاری کن تابهتربتوانیم درراهت قدم برداریم تادردنیاواخرت شرمنده شهداوجانبازان وتمام کسانی که زحمات زیادی کشیدندتااسلام بدست مابرسدنباشیم. والسلام